Λες και δεν είχαμε τα ίδια εδώ πρίν από λίγες μόλις δεκαετίες. Λες και δεν έχουμε δει ελληνικές ταινίες του '50 και του '60. Λες και δεν ξέρουμε ποιες τρώγανε ανελέητο ξύλο για μια φούστα, για ένα ραντεβού, για ένα φιλί, ή για ένα ανεπιθύμητο προξενιό - καταδίκη. Λες και δεν θυμόμαστε τον Φωτόπουλο να ψάχνει το δίκαννο για να ξεπλύνει την ντροπή. Λες και δεν ξεκαρδιζόμασταν με την διακωμώδηση των τραγικών ηθών και των ακόμα χειρότερων παραδόσεων (που, όπως και να το κάνεις, αυτές ήταν, μας έδιναν μια υπόσταση, ρε παιδί μου, ως έθνος, είχαμε κοινά σημεία αναφοράς, μια προοδευτική θρησκευτική και κοινωνική κουλτούρα, ε;). Τώρα μας σκάσανε όλα, μαζεμένα, με τους μετανάστες. Δεν τα ξέραμε. Γαμώτο.