Μια μικρή διευκρίνηση για όσους το ξεχνάνε/με.Άνεργος δεν σημαίνει κάποιος ο οποίος προκειμένου να εργαστεί φορτώνεται την όποια εργασία-αγγαρεία (αν και εφόσον πρόκειται για εργασία η οποία δεν του αρέσει). Αυτό δεν λύνει το πρόβλημα του. Εργαζόμενος δεν σημαίνει κάποιος ο οποίος, απλώς, εργάζεται με οικονομική ανταμοιβή (ή την όποια οικονομική ανταμοιβή...) αλλά κυρίως κάποιος ο οποίος εργάζεται με αξιοπρεπή χρηματική ανταμοιβή σε συνδυασμό με κάτι που τον εκφράζει και του αρέσει ή στη χειρότερη περίπτωση δεν δυσανασχετεί (βλαστημώντας το γάλα που θήλασε!...). Η εργασία, κυρίως όσο αφορά την αποδοτικότητα σε αυτή, έχει να κάνει με την ψυχική πληρότητα που αποκομίζεται μετά το τέλος της εκάστοτε εργασιακής ενασχόλησης και είναι ισχυρότερη της οικονομικής απολαβής. Πραγματικά τυχερός είναι ο κάθε εργαζόμενος του οποίου η ψυχική πληρότητα (απόλαυσης/ευχαρίστησης) της εργασιακής του ενασχόλησης συνδυάζεται, σχεδόν, απόλυτα και με την οικονομική της απολαβή, κάτι που είναι πολύ σπάνιο. Ποτέ η απόλυτη ευχαρίστηση της εργασιακής ενασχόλησης δεν ισοφαρίζεται με το οικονομικό όφελος της καθώς πρόκειται για υποκειμενικό, μη στερεοτυπικά μετρήσιμο μέγεθος. Το γεγονός της ενδιαφέρουσας ενασχόλησης με κάποιο αντικείμενο έχει προϋπάρξει ως ανάγκη και έκφραση πριν καταλήξει ή εξελιχτεί και σε επαγγελματική ενασχόληση, άρα οικονομικό όφελος (που έρχεται σε δεύτερη φάση).Το να προτείνεται σε έναν επαγγελματικά άνεργο να πάει να μαζέψει ελιές πριν του τεθεί το ερώτημα, πρωτίστως, για τι είναι ικανός, τι γνωρίζει να κάνει, αν έχει ασχοληθεί με κάποιον τομέα στον οποίο είναι εργασιακά αποτελεσματικός, κυρίως όμως ιδιοσυγκρασιακά να του ταιριάζει, ακόμη και αν πρόκειται για κάποια καινούργια εργασιακή εμπειρία (κάτι που σημαίνει πως το να μαζέψει ελιές μπορεί να είναι από λίγο έως εξαιρετικά αναποτελεσματικός), είναι τουλάχιστον προσβλητικό!...