Το πρόβλημα με όλη αυτή τη “δήθεν” πράσινη φάση είναι πως πιθηκίζονται δίχως δεύτερη σκέψη λύσεις σε προβλήματα που προκύπτουν σε πόλεις του εξωτερικού χωρίς καμία πρακτική εφαρμογή εδώ και κυρίως για hipster Life style εντυπωσιασμό.Από τα δήθεν πράσινα πατίνια (που καθόλου πράσινα δεν είναι) μέχρι ακριβά υλικά ασφαλτόστρωσης και ανεμογεννήτριες...όταν στην πόλη με το λιγότερο και ασχημότερο πράσινο στην Ευρώπη συνεχίζεται η ίδια εγκληματική πρακτική για την ποιότητα ζωής της συνεχούς δόμησης στη θέση ελεύθερων οικοπέδων και παλιών μονοκατοικιων. Διαρκές χτίσιμο και μείωση αστικού πρασίνου με ταχύτατους ρυθμούς από διαρκείς αναπλάσεις ανακατασκευές και στάσεις μετρό σε σημεία που πριν υπήρχε πράσινο.-Πινακοθήκη Αθηνών-Νεο Μουσείο Γουλανδρή-Αναπλάσεις αγοράς Αθήνας -Ανάπλαση Πειραιώς (προβλέπεται μάλιστα εκτός από τη μείωση πρασίνου το κόψιμο ενός εμβληματικού δέντρου 15μέτρων) κ.τ.λ...Το να πηγαίνουμε την δήθεν οικολογική συζήτηση στη χώρα μας στο αν πρέπει να καταναλώνουμε όταν βγαίνουμε έξω φασόλια ή μπάρμπεκιου, δεν ξέρω σε τι και που αποσκοπεί.Όλη η Αθήνα, η ήδη άσχημη και δυστοπική, αυτή τη στιγμή αιμορραγεί από πράσινο για τον έναν ή τον άλλο λόγο και εμείς ασχολούμαστε με όλα τα γύρω γύρω εκτός από τα βασικά. Πως η πόλη αυτή για να γίνει και πάλι αισθητικά και ζωτικά βιώσιμη θα πρέπει να φυτευτεί μαζικά. Αντίθετα οι συζητήσεις για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής περιστρέφονται γύρω από έξυπνες διαβάσεις, ανακατασκευές δρόμων, δημιουργία νέων Μουσείων, και οποιαδήποτε άλλη κατασκευαστική δραστηριότητα ενώ η “οικολογία” εργαλειοποιείται ως θεματολογικό αξεσουάρ αριστερίστικων queer, προοδευτικών (;) νεοφιλελεύθερων κινημάτων για να προωθήσει την ατζέντα τους. (Βλέπε Γκρέτα)