Είναι πολλές φορές που με πιάνει απελπισία όταν στο δικό μου φτωχό μυαλό οι άνθρωποι που ασκούν κριτική -και δη δημιουργώντας νέες λέξεις ή φράσεις- αγνοούν τον πυρήνα των προβλημάτων που φέρνει (ή από όπου προέρχεται) η κριτική τους."Η δικτατορία του κεφαλαίου" και "ο κομμουνισμός πρέπει να επινοήσει εκ νέου τον εαυτό του".Δηλαδή να προτιμήσουμε τον ήδη επινοημένο εκ νέου κομμουνισμό που είναι η δικτατορία, όχι του προλεταριάτου, αλλά μίας εκάστης ταυτοτικής ομάδας!Ο gay, η γυναίκα, ο χορτοφάγος (ή vegan), ο μετανάστης, ο εργάτης "έχουν δικαίωμα" να κλείσουν το δρόμο, να πουν λίγα ψέματα ή να παραποιήσουν την αλήθεια, ενίοτε να παρανομήσουν, να προστατευθούν από την κριτική βαφτίζοντας τον αντίλογο στα επιχειρήματά τους ως ρητορική μίσους διότι είναι "αδικημένοι".Για όλα φταίει το κεφάλαιο το οποίο έχει αναχθεί σε μιας μορφής μεσαιωνικού σατανά. Και έχει πολλά ποδάρια. Και το κεφάλαιο προσωποποιείται ως το απόλυτο κακό στον λευκό, χριστιανό, ετεροφυλόφιλο άνδρα.Ο Νέος Κομμουνισμός είναι εδώ και εξίσου επικίνδυνος με τον παλαιό. Αρνείται να δει ότι αυτό που βαφτίζει ως Κεφάλαιο έχει φύγει από το σώμα των δυτικών κοινωνιών και κινείται μεταξύ υπεράκτιων εταιρειών ή συσσωρεύεται στη νοτιοανατολική Ασία και στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες. Όσο ο Νέος Κομμουνισμός βάλλει κατά του Μακρόν, του Τραμπ, του Σαλβίνι και του Όρμπαν τόσο βαθαίνει το χάσμα που θα προξενήσει τη μέλλουσα ρήξη. Ο Σαλβίνι και ο Όρμπαν είναι συμπτώματα.Αλλά πάντοτε η ρήξη είναι αυτοσκοπός για τον Κομμουνισμό. Είτε τον παλαιό είτε τον νέο. Διότι δεν έχει ούτε τη λογική της συναίνεσης ούτε της σύγκλισης. Και αυτό είναι εμφανές στον πυρήνα όλων των θυγατρικών του κινημάτων: φεμινισμός, veganισμός και κάθε μορφής ακτιβιστικός δικαιωματισμός.Αυτοσκοπός είναι η εξέγερση. Ή once and for all αλά Οχτώβρης του ΄18 ή η κυκλική/επετειακή αλά Κίτρινα Γιλέκα και Γρηγοροπούλεια. Και μπορεί στη Γαλλία να υπάρχει μία κάποια λογική πίσω από αυτό. Ειλικρινά δεν ξέρω. Στην Ελλάδα γκώσαμε 45 χρόνια από τα μπάχαλα και τον φυλετισμό που προξενούν οι επί μέρους ταυτοτικές ομάδες. Βλέπεις ο απόλυτος αναχρονισμός συμπίπτει με την πρωτοπορία. Και εμείς εδώ ποτέ δεν ξεκολλήσαμε από τον Μάη του '68 και από τον Νοέμβρη του '73.Εδώ νόμος είναι ακόμα το δίκιο του εργάτη. Που κλείνει το δρόμο. Του φοιτητή. Που κλείνει την ΑΣΟΕΕ. Του παράνομου μετανάστη. Που καταλαμβάνει κτήρια. Της γυναίκας. Που βαφτίζει άπαντες -αδιακρίτως- βιαστές. Του ΛΟΑΤΚΙ. Που βαφτίζει άπαντες τους νοικοκύρηδες -αδιακρίτως- δολοφόνους. Του οικολόγου. Που ακυρώνει επενδύσεις με το "έτσι θέλω". Του βήγκαν. Που μπουκάρει το burger fest για να παρενοχλήσει.Εδώ δίνουμε βήμα στον Κουφοντίνα και στον Ρωμανό σα να ήταν ακαδημαΪκοί. Εδώ είμαστε ρετρό. Γνήσια της εξέγερσης τέκνα.--------ΥΓ Στο "γιατί δεν λες για τα άλλα;" η απάντηση είναι μία. Διότι "τα άλλα" στην Ελλάδα είναι μικρότερο πρόβλημα. Εδώ έχουμε πρόβλημα ιδεολογικής και κοινωνικής νομιμοποίησης της παρανομίας. "Τα άλλα" είναι μια παρανομία μη ιδεολογικά και κοινωνικά νομιμοποιημένη. Είναι προφανές και ηλίου φαεινότερο ότι δεν αναφέρομαι στις γυναίκες, στους gay, στους βήγκαν, στους οικολόγους, στους φοιτητές, στους εργάτες κτλ γενικά και αόριστα. Αλλά στους ακτιβιστές - δικαιωματιστές. Δεν είναι τυχαίο που όταν βλέπεις πορεία φεμινιστών, βήγκαν, ΛΟΑΤΚΙ, φοιτητών κτλ βλέπεις τα ίδια συνθήματα κατά του καπιταλισμού. Είναι μία ιδεολογική ομπρέλα με πολλά επί μέρους κεφάλια. Είναι ο Νέος Κομμουνισμός -που έχει ήδη επανεφεύρει τον εαυτό του- στον οποίο αναφέρομαι και στους πιστούς του. Που φρονώ ότι είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη θρησκεία ξεπερνώτας ακόμα και το Ισλάμ...