Α) Αν ποτέ φτάσουμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αυτό δεν θα γίνει εν είδει ..περιπάτου. Θα πρόκειται για δικαστικό αγώνα όπου το ..πεδίο θα πρέπει να προετοιμαστεί ώστε να είναι υπέρ της Ελλάδας, οι εκπρόσωποί της να είναι άριστοι και οι καλύτεροι παγκοσμίως και βέβαια άριστα προετοιμασμένοι.Διαβάζω γενικότητες ατεκμηρίωτες: «…η αντίληψη δικαίου που υπάρχει διεθνώς…», «…θεωρείται ετεροβαρές…», «…δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή διεθνώς…». Τα «θεωρείται» και «μπορεί να..» είναι παθητική φωνή δίχως υποκείμενο και η «αντίληψη» δεν είναι μια κάποια ..κυρία, κάποιος τη φέρει και δεν είναι ο …«διεθνώς», οπότε πείτε μας σε ποιους/ ποια κέντρα αναφέρεστε ώστε μέχρι τότε να τους αλλάξουμε οπτική με όποιον τρόπο απαιτηθεί.Β & Γ) Εσείς κι εγώ μπορούμε να είμαστε μονίμως, σταθερά κι αταλάντευτα αντι-Αμερικανοί/Ισραηλινοί κι ό,τι άλλο. Οι κυβερνήσεις των κρατών συμμαχούν και συνασπίζονται με όποια άλλη κυβέρνηση συμφέρει τη χώρα. Κι ο Τσώρτσιλ δεν γούσταρε καθόλου το Σταλινικό καθεστώς αλλά συμμάχησε με τον Στάλιν προκειμένου να νικήσουν από κοινού τον κοινό εχθρό Χίτλερ. Οπότε τα περί Αμερικανικών, Ισραηλινών και Αιγυπτιακών κυβερνήσεων (στα οποία συμφωνώ και μάλιστα θεωρώ πως λίγα είπατε) απλώς δεν ισχύουν σε κυβερνητικό επίπεδο.Πρέπει εγκαίρως να αντιληφθείτε πως: 1) όταν οι Τούρκοι έχουν ετοιμοπόλεμο στρατό εν δράσει και απειλούν ολοφάνερα, το να μιλάς για ειρήνη δίχως να εξοπλίζεσαι (με την πλέον πλατιά έννοια του όρου) και να προετοιμάζεσαι ΜΕΘΟΔΙΚΑ για σύγκρουση μέχρις εσχάτων, είναι ο πλέον ασφαλής τρόπος για να χάσεις έναν πόλεμο που ήδη έχει αρχίσει και δεν το αντιλήφθηκες.2) ο κόσμος ουδέποτε ήταν, είναι ή θα είναι ασφαλής. Ασφάλεια αποκτάς με διάφορους τρόπους. Το ποιον επιλέγεις εξαρτάται από αυτόν που σε απειλεί. Και εκ των πραγμάτων ο Ερντογάν …έχει πιάσει ψηλά τον αμανέ.
