Αυτό που με πειράζει πιο πολύ είναι ότι όλοι αυτοί που είτε δεν αντιλαμβάνονται το ποσό έκρυθμη είναι η κατάσταση είτε επιλέγουν να μην το αντιληφθούν νιώθοντας ότι είναι άνθρωποι ιδιαίτεροι ευαίσθητοι ειρηνιστές κτλ, κατηγορούν τους υπόλοιπους ως πολεμοχαρείς λες και ξαφνικά τρελάθηκαν και θέλουν να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Κανείς δεν θέλει πόλεμο εκτός από κάποιων λίγων ψυχιατρικών περιπτώσεων. Όλοι ξέρουν ποιον θέλουν να υποστηρίξουν στον πλανήτη και ποιος είναι ο αδικημένος αλλά εκτός και αν γράφουμε έκθεση ιδεών στην έκτη Δημοτικού θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η πολιτική και η επιβίωση ενός έθνους εξαρτάται από τον ρεαλισμό την διορατικότητα την ευελιξία την δημιουργία των συμμαχιων εκείνων που θα σου εξασφαλίσουν την επόμενη μέρα. Άσχημο; Πάρα πολύ. Είναι όμως η αλήθεια και είναι μονόδρομος. Και δεν είπα να γίνουμε Γερμανία που πέρυσι έκανε ρεκόρ εξαγωγών σε οπλικά συστήματα πουλώντας στην Τουρκία που έκαιγε τους Κούρδους. Αλλά ένα αγωγό μπορείς να τον υπογράψεις με μια χώρα με την οποία δεν συμφωνείς σε όλα.