Η προοδευτική κατήχηση ΕΧΕΙ γίνει το προσωπείο μιας νέας αλαζονείας.Η "λευκή" αντεπανάσταση είναι ΑΝΤΙδραση στην επί 60 χρόνια επανάσταση, ή πιο σωστά, επαναστατικότητα που βιώνει ο δυτικός κόσμος. Τα τελευταία δε 30 χρόνια ο αντίλογος δεν εισακούεται καν. Βαφτίζονται όλα συλλήβδην ακροδεξιά, φασιστικά κτλ και επέρχεται φίμωση, κοινωνική λογοκρισία. Κάνουμε σαν ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας να μην υπάρχουν. Όσο επέρχεται φίμωση τόσο πιο ακραίες φωνές θα ακούγονται για να επιβιώσουν της φίμωσης. Είναι ακριβώς αυτό που έλεγε ο στρατηγός Αραφάτ τέλη της δεκαετίας του 80. "Μιλάτε μαζί μου γιατί αν πέσω εγώ θα έρθουν άλλοι πιο ακραίοι". Όπερ και εγένετο. Έπεσε η Φατάχ και ήρθε η Χαμάς.Επί της ουσίας η πόλωση βαθαίνει. Και όταν η πόλωση βαθαίνει δεν επενδύεις σε συναισθήματα και συναισθηματισμούς. Αυτά μόνο κι άλλη πόλωση φέρνουν. Επενδύεις σε θεσμούς, νόμους, κανόνες. Αλλά τι να πουν αυτές οι λέξεις σε ένα κοινό που διψάει για αίμα στην αρένα των social media; Για εύκολους κακούς και εύκολους καλούς σαν τους Άθλιους του Βίκτορος Ουγκώ; Που να εξηγήσεις ότι η πραγματικότητα είναι λίγο πιο σύνθετη από αυτό που περιέγραφε ο Ουγκώ. Που να εξηγήσεις ότι ο Ουγκώ ήταν ρομαντικός και ότι το κίνημα του ρομαντισμού, που βάφτιζε απόλυτα καλά και απόλυτα κακά, έφερε τον ναζισμό;Που να τα πεις αυτά και να μην σου κρεμάσουν κουδούνια;