Πήραν τον τίτλο μια αγαπημένης, κλασικής ταινίας (στο είδος της), «Jumanji» του 1991, που ακόμη και σήμερα παρακολουθείται ευχάριστα με εξαιρετικά, πετυχημένα οπτικά εφέ για την εποχή της, με τον θαυμάσιο και αξέχαστο Robin Williams και την μετέτρεψαν σε μια (ανεπιτυχώς ξαναζεσταμένη) σούπα οπτικής μπουρδολογίας με ολίγον απ΄όλα... Όλο το καστ ηθοποιών πολύ συμπαθητικό εκτός αυτού του μυώδους τύπου, του Ντουέιν Τζόνσον (που ποτέ δεν πρόκειται να θυμηθώ το όνομα του αν δεν τον γκουγκλάρω μέσω ενός τίτλου γκακούρικης ταινίας, μέχρι να δω την φωτογραφία του), του παλαιστή που (επειδή έκανε πολλά λεφτά), θέλησε να γίνει (και) ηθοποιός... Ας του πει κάποιος, του ατάλαντου (και των παραγωγών του), ότι ποτέ δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει τους πρωτοπόρους στο είδος τους (πρότυπο για εκείνον όπως έχει δηλώσει), τους ταλαντούχους-ατάλαντους, Σιλβέστερ Σταλόνε και Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, πρωτίστως γιατί αυτό το συγκεκριμένο, κινηματογραφικό πρότυπο (της δεκαετίας του '80), των εξωπραγματικά μυωδών-μπρουτάλ αντρών έχει πια, εδώ και πολλά χρόνια, κουράσει, σχεδόν, ακόμα και αν πρόκειται για αγώνες της κατηγορίας αυτής, του «Bodybuilding» (σκουροβερνικωμένων, υπερμυωδών σωμάτων με χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων)...Οι παραγωγοί και οι σεναριογράφοι του Hollywood καλό είναι να σκεφτούν και να δημιουργήσουν νέες κινηματογραφικές ιδέες και να αφήσουν τις παλαιότερες επιτυχίες εκεί που βρίσκονται.Πάλι καλά που μέσω διαδικτυακών πλατφορμών (και όχι μόνο...), μπορούμε να παρακολουθούμε ταινίες χωρίς μετά τα κλαίμε τα λεφτά μας που πετάχτηκαν σε ένα ταμειακό γκισέ ως άλλος κάδος αχρήστων.Δυστυχώς εγώ τα έκλαψα γιατί τα δύο ανιψάκια μου, μέρες εορτών, ήθελαν κινηματογράφο.σ.σ.: Ούτε σε εκείνα άρεσε η ταινία!... (Ουφ, ευτυχώς τα μικρά έχουν καλό κριτήριο!).
