Η αντίδραση της κοινής γνώμης μπροστά σε αυτό το άριστα εργαλειοποιημένο περιστατικό είναι δυστυχώς δείγμα της βαθιάς δημοκρατικής ανωριμότητας που διατρέχει την ελληνική κοινωνία. Είναι εμφανές πως ο Έλληνας, και δη ο αριστερός Έλληνας, ενώ δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να επικαλείται θολούρες και αοριστολογίες περί Δημοκρατίας προς τέρψιν του άκρατου δικαιωματισμού του, όταν έρχεται η ώρα να δοκιμαστεί πραγματικά η πίστη του στις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνίας του (οι οποίες, καλώς ή κακώς, δεν έχουν σοσιαλιστική βάση...), μένει μετεξεταστέος (δόκιμος όρος, μιας και μιλάμε για "φοιτητές", όπως φαίνεται...). Άνθρωπος εκπαιδευμένος στη χρήση βίας, με νόμιμη άδεια οπλοφορίας, ο οποίος βρέθηκε προ αναίτιας βίαιης επίθεσης από αριθμητικά (και ίσως σωματικά, διόλου απίθανο) ανώτερη ομάδα ορκισμένων "μπατσοφάγων", οι οποίοι του προξένησαν αρκετά τραύματα ώστε να διακομιστεί στο νοσοκομείο, κατέφυγε στο μοναδικό μέσο που είχε διαθέσιμο για να διαφυλάξει τη ζωή του και τη σωματική του ακεραιότητα (θεμελιώδη δικαιώματα είναι κι αυτά, που τα καλύπτει το επίσης θεμελιώδες δικαίωμα της αυτοάμυνας...). Το βίντεο και τα δημοσιοποιημένα γεγονότα τουλάχιστον, αυτά λένε. Ποια η απάντηση της κοινωνίας; Απερίφραστη καταδίκη. Ένας άνθρωπος υπερασπίστηκε τον εαυτό του, αναλογικότατα και με τον μόνο διαθέσιμο τρόπο, και η απάντηση της μισής κοντά κοινωνίας είναι να τον αποδοκιμάσει. Επειδή το εγκεφαλικά νεκρό τσούρμο αδυνατεί να μην κάνει αβάσιμους συνειρμούς και λογικά άλματα που συνδέουν την αυτονόητη αυτή αντίδραση με πρακτικές Κορκονέων ή Παπαδόπουλων, το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου στην αυτοάμυνα λιντσάρεται δημοσίως με την υποκίνηση γνωστών και μη εξαιρετέων που κατάφεραν οι μεν να ξεπλύνουν τα δικά τους εγκλήματα (παρεμπόδισαν σύλληψη και βιαιοπράγησαν) και οι δε να κάνουν αντιπολίτευση. Λίγο τα μεταδικτατορικά σύνδρομα, λίγο οι διαχρονικές μπαλουρδιές, λίγο η δαιμονοποίηση των όπλων (ως γνωστόν το πυροβόλο όπλο στην Ελλάδα είναι σαν κάποιου είδους ενσάρκωση του κακού, η ύπαρξή του και μόνο, πόσο μάλλον η κατοχή του, είναι κανονική αμαρτία), αρκούν για να πετάξουμε στα σκουπίδια έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους κάθε κράτους δικαίου που σέβεται τον εαυτό του. Προτιμούμε να χάψουμε τις ιδεολογικές στρεβλώσεις των δηλώσεων των μπαχαλάκηδων και των υποστηρικτών τους. Δεν λυπάμαι για κανέναν άλλον βέβαια, παρά μόνο για τον πολίτη αυτής της τρισκατάρατης δυστοπίας, που πρέπει να βρίσκει μόνος του τρόπο να τετραγωνίζει τον κύκλο για γλιτώνει τον εαυτό του από βία χωρίς να καταλήγει ο ίδιος στο σκαμνί, είτε το κοινωνικό είτε το δικαστικό...Θα ήθελα επιπλέον να παραπονεθώ, όχι στην διαχείριση του lifo αλλά γενικότερα, για αυτή την ανεξήγητη επιμονή των ΜΜΕ στην αναφορά των ταραχοποιών στα πανεπιστήμια ως "οι φοιτητές", λες και οι κατά κανόνα ανενεργοί, αν όχι εξωπανεπιστημιακοί, εγκληματίες είναι οι κατεξοχήν, "εγκεκριμένοι" εκπρόσωποι του συνόλου της φοιτητικής κοινότητας, και όχι οι τελάληδες μιας περιθωριακής μειοψηφίας. Μετά συγχωρήσεως δηλαδή, αλλά τι πάει να πει "σημειώνουν οι φοιτητές"; Έδωσαν όλοι οι φοιτητές της χώρας άδεια σε αυτούς τους "φοιτητές" να μιλούν εξ'ονόματός τους; Εκφράζουν αυτές οι ξεκάθαρα ριζοσπαστικές, ιδεοληπτικές, πολιτικά "συγκεκριμένες" δηλώσεις τη φοιτητική κοινότητα της χώρας στο σύνολό της; Για να μη μιλήσω για τις απίστευτες δηλώσεις τύπου "προχώρησαν σε ξυλοδαρμούς φοιτητών", λες και οι φοιτητές είναι κάποια προστατευόμενη κατηγορία υπεράνω της νόμιμης κρατικής βίας, ή η αστυνομία στοχοποίησε αδιακρίτως σπουδαστές επειδή...ήταν σπουδαστές...