Να συμπληρώσω λιγάκι τον προβληματισμό της Μιζούνο ώστε να καλύπτει και τις ερωτήσεις του Ψινέα και του Κρίμιναλ: - Μήπως έφτασε επίσης η ώρα να αλλάξει η κατανομή του τιμήματος του ρούχου ανάμεσα στους διάφορες συντελεστές της παραγωγής ; (π.χ. με κατακόρυφη μείωση του μεριδίου του μάρκετινγκ/διαφήμισης /προώθησης, με μείωση των -τεράστιων- περιθωρίων κερδών των μεγάλων αλυσίδων και αύξηση του μεριδίου των εξαιρετικά χαμηλόμισθων εργατών αλλά και των αγορών που παράγουν πρώτες ύλες) - Μήπως έφτασε η ώρα να φοράμε περισσότερο ποιοτικά ρούχα, από ποιοτικά υλικά, τα οποία θα έχουν επίσης μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και θα απαιτούν μεγαλύτερη ποσότητα ειδικευμένης εργασίας (από αξιοπρεπώς αμειβόμενους τεχνίτες); - Και, αν υιοθετήσουμε την δεύτερη πρόταση, επειδή πάντα μια αλλαγή στη γκαρνταρόμπα μας κάθε τόσο (όχι ψυχαναγκαστικά όλην την ώρα ακολουθώντας τη δικτατορία της μόδας) μας φτιάχνει τη διάθεση, μήπως να αναπτύξουμε συστήματα ανταλλαγής ή πώλησης των ποιοτικών και μεγάλης διάρκειας ζωής πλέον ρούχων μας, απενοχοποιώντας πλέον το "δεύτερο χέρι" (ή και το τρίτο/τέταρτο...);