Οι ομοιότητες που έχουμε με την Ιταλία είναι βαθειά ανησυχητικές. Έχουμε στην Ελλάδα πολλούς μεγάλους ανθρώπους, έχουμε ένα σύστημα υγείας που δεν έχει ικανότητα να λειτουργήσει αποτελεσματικά ακόμα και σε κανονικές συνθήκες, έχουμε μια κοινωνία που μέχρι στιγμής ΔΕΝ έχει πάρει στο σύνολό της σοβαρά αυτό που έρχεται και υποτιμά την βαρύτητά του, εχουμε γιατρούς απροετοίμαστους (βλ. σήμερα στο Αλεξάνδρας) που μπαίνει ασθενής με δύσπνοια και ΔΕΝ τους πάει καν το μυαλό ότι μπορεί να έχει κορωναϊό, έχουμε μια εκκλησία που δημιουργεί συνειδητά περαιτέρω εστίες μαζικής μετάδοσης γλείφοντας κουταλάκια, έχουμε υπουργούς (βλ. σήμερα Αδωνη Γεωργιάδη) που λένε πως ''τις αποφάσεις θα τις πάρει η ιερά σύνοδος''. Τα πράγματα είναι επικίνδυνα γιατί είμαστε πολυ απείθαρχος λαός κι ο καθένας έχει γνώμη για όλα και καμία εμπιστοσύνη (δικαιολογημένα) διαχρονικά στο κράτος.Άμεσα προσλήψεις σε νοσοκομεία γιατί πολλοί υγειονομικοί θα ασθενήσουν. Άμεσα μέτρα για τις αυξημένες ανάγκες που θα υπάρξουν σε μονάδες εντατικής. Άμεσα κλείσιμο σε θέατρα, σινεμά και αθλητικούς αγώνες. Άμεσα κλείσιμο εκκλησιών. Άμεσα περιορισμός από την κυβέρνηση στους θρησκόπληκτους. Σοβαρότητα από όλους, μένουμε σπίτι. Αυτό που δοκιμάζεται αν είμαστε νέοι είναι η ευθύνη μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, στους γονείς μας, στους παππούδες μας κι όχι μόνο απέναντι στον εαυτό μας.