Όποιος πιστεύει ότι ο κορωνοϊός θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας σε λίγους μήνες και ότι όλοι θα επιστρέψουν στους κανονικούς τους ρυθμούς, όπως πριν, κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Η πανδημία του κορωνοϊού, που κάποιοι προσπάθησαν να υποτιμήσουν ως "μια κοινή γρίπη", δεν είναι ένας κακός εφιάλτης που περιμένουμε να σταματήσει. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την τεράστια ψυχρολουσία που τρώει ο άνθρωπος από τη βιολογία, μετά τη χρόνια άρνησή του να αντικρίσει κατάματα την πραγματικότητα: ο τρόπος ζωής μας δεν είναι βιώσιμος. Δεν είναι το μόνο πρόβλημα η ανεξέλεγκτη κακοποίηση της φύσης από τον άνθρωπο, ούτε οι τρελοί ρυθμοί εξάπλωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας και της καπιταλιστικής παραγωγής. Το κυρίως πρόβλημα είναι ότι ο "προηγμένος" κόσμος έβαζε για χρόνια τον "υποανάπτυκτο" κόσμο σε καραντίνα, θεωρώντας ότι η Ασία και η Αφρική είναι κάποια μακρινά, εξωτικά μέρη και ότι τα προβλήματα που προκύπτουν εκεί, δεν θα μας αγγίξουν ποτέ. Νομίζαμε ότι είμαστε ασφαλείς, τραβώντας μερικές διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν τον "υγιή", "ευνομούμενο", "πολιτισμένο" κόσμο από τα "μιάσματα" του πρωτόγονου κόσμου. Παρόμοιες ασθένειες με τον κορωνοϊό είχαν προκύψει και πολύ παλιότερα, αλλά πιθανόν δεν τις είχαμε πάρει είδηση. Όταν σε κάποιο χωριό σε κάποια ζούγκλα στη Μαλαισία, κάποιος αγρότης ερχόταν σε επαφή με κάποιο μολυσμένο άγριο ζώο, ναι μεν μπορεί να πέθαινε όλο το χωριό, αλλά η αρρώστια έμενε μέσα στα όρια της κοινότητας. Πλέον, αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί είμαστε όλοι ένας κόσμος, άρρηκτα συνδεδεμένοι, πρωτόγονοι και προηγμένοι. Η Δύση πρέπει να πάψει να βλέπει την Ανατολή ως το Άλλο. Είχαν προηγηθεί κι άλλα καμπανάκια, όπως το AIDS, αλλά εκεί ήταν πιο εύκολο να υπάρχουν αρνητές και συνομωσιολόγοι, που ισχυρίζονταν ότι το AIDS δεν υπάρχει, ή ότι είναι η τιμωρία των ομοφυλόφυλων. Τώρα κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα, όλοι είμαστε πλέον υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, γιατί ο νέος κορωνοϊός δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο: μας έχει παραλύσει όλους. Κάποιοι περιγράφουν τον κορωνοϊό ως μια απειλή, έναν εχθρό που πρέπει να πολεμήσουμε, ως έναν εφιάλτη που σπέρνει το χάος. Ίσως όμως αυτό που συμβαίνει να είναι ο τρόπος της φύσης να μας υπενθυμίσει ότι είμαστε όλοι ένα, και ότι μας επηρεάζουν όλα τα πράγματα εξίσου, σε όλον τον κόσμο. Φυσικά και είμαστε υποχρεωμένοι να προστατέψουμε την υγεία μας και να μεριμνήσουμε για τις ευπαθείς ομάδες, όπως φυσικά και θα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε φάρμακα και εμβόλια. Αλλά ίσως επίσης θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να αναθεωρήσουμε τον τρόπο ζωής μας γιατί είναι παρά φύσιν, δεν λειτουργεί, - το σύστημα έχει αρχίσει και επιτίθεται στον εαυτό του.
