Το 2009 λόγω μια επεμβασης που ξεκίνησε ως "ρουτίνα" έπεσα σε κώμα για τρεις μερες. Οταν ξυπνησα ειχα μπροστα μου μία μακριά περίοδο ανάρρωσης και μετα να παλεψω με το χρόνιο νόσημα απο το οποίο τελικα διαπίστωσαν οτι έπασχα. Οταν είδα οτι τελικά ΔΕΝ θα πεθάνω αποφασισα οταν έλθει η ωρα η τελευταια μου σκεψη να είναι "Γουάου και γαμω τις βόλτες" και όχι "όχι ρε γαμώτο έπρεπε να είχα....." Από τότε ετσι ακριβώς ζω και θα συνεχίσω, με γαμώ τις βόλτες.