Άνθρωποι είμαστε, φίλε μου, τί θα πεί "δέν έχει νόημα" - ανθρώπινο είναι το όνειρο, η ουτοπία, η ελπίδα (η ψεύτικη έστω, η φευγαλέα), η ψευδαίσθηση, η πάλη για το ανέφικτο, το απατηλό. Ψέμματα θα πούμε στον βαριά άρρωστο φίλο μας, με ψεύτικο χαμόγελο δοσμένα, δέ θα του πετάξουμε τον θάνατο στα μούτρα ! Τα ίδια όμορφα, γλυκά ψέμματα θα ζητούσα κι εγώ άν έρθη η ώρα μου, ελπίδες χαζοχαρούμενες κι όχι προτροπές για κουράγιο και συμβουλές τύπου "κοίτα με γαλήνη πίσω τη ζωή σου, κάνε ειρήνη με τον εαυτό σου και τους γύρω σου, ότι έκανες ήταν καλό κι όμορφο..." ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΡΕ ΦΙΛΕ !