Ένας λόγος που αποφεύγω τη βόλτα στην Ερμού... Ειδικά στην αρχή της, κινείσαι με τρελούς ελιγμούς για να τους αποφύγεις, σαν τα κοράκια πέφτουν. Οι μόνοι που θυμάμαι να είναι πιο συμπαθείς αν και σε πιάναν εξ' απήνης, ήταν 2 φίλοι Ιταλοί που έφτιαχναν το περίγραμμα του προσώπου σου με όλες τις λεπτομέρειες (μαλλιά, γυαλιά ηλίου, κοκκαλάκι μαλλιών, σκουλαρίκια, κλπ) σε μαύρο χαρτί και στο έδιναν σε λευκό φόντο...Με το ciao που σου έλεγαν, άρχιζαν και έκοβαν το χαρτί... Αλλα όπως προανέφερα, ήταν πάντα χαμογελαστοί και ευδιάθετοι και ήταν δύσκολο να αρνηθείς...