Πολύ όμορφα όλα αυτά και εν μέρη αλήθεια, αλλά ο άνθρωπος είναι από την φύση του κοινωνικό ον, και όπως γράφει ο Γιόχαν Χάρι στο Βιβλίο του Lost Connections, ο λόγος που δεν την παλεύουμε είναι επειδή έχουμε γατζωθει πάνω σε ανούσια πράγματα για να ειμαστε "χαρουμενοι" και δεν έχουμε καμία σύνδεση με αυτά που οδηγούν στην πραγματική ευτυχία. Η τουλάχιστον στην μη- δυστυχία. (Πραγματικη)Επαφή με ανθρώπους, με το κοινό καλό, με την φύση, με μια δουλειά που έχει νόημα για μας. Υποψιάζομαι λοιπόν πως αυτοί που σφάζονται μεταξύ τους είναι αποκομμένοι από τα παραπάνω κύρια συστατικά της ψυχικής (και σωματικής) υγείας και γι'αυτό συμπεριφέρονται σαν αυτά τα κακόμοιρα ζώα στους ζωολογικους χώρους, κλεισμένα σε κλουβιά χωρίς την επαφή με τα πράγματα που τα κρατάνε υγειη. Και έτσι λαλανε. Πράγμα απόλυτα φυσικό και φυσιολογικό όταν ζεις έναν αφύσικο τρόπο ζωής. Αν λοιπόν έχουμε κάτι να μάθουμε σε αυτόν το εγκλεισμό, ίσως είναι με τι πράγματα έχουμε συνδεθεί και αν αυτά πραγματικά μας κάνουν ευτυχισμένους. Το να σκεφτόμαστε ομως ότι πρέπει να βασιζόμαστε μόνο στον εαυτό μας για την χαρά μας είναι αρκετά επικίνδυνο θα έλεγα και μας οδηγεί σε μοναχικά, σκοτεινά μονοπάτια.
