Θυμάμαι διάβασα πριν λίγο καιρό,μια παρόμοια εξομολόγηση ενός έφηβου με ιδιαίτερα κακή ιδέα για την εικόνα του...μπορεί να είσαι το ίδιο αγόρι και να σε απασχολεί ακόμα,μπορεί να είσαι και κάποιος άλλος...δεν έχει σημασία...Λοιπόν,ξέρω ότι η εφηβεία είναι ζόρικη περίοδος...ξέρω ότι ήταν δύσκολα τότε που την βίωνα εγώ,πόσο μάλιστα τώρα που ζούμε στην εποχή του "φαίνεσθαι"...Θα σου μιλήσω σαν μάνα σου,γιατί θα μπορούσα να είμαι άλλωστε...Θα σε διορθώσω στο σημείο που γράφεις για "τα κορίτσια της γενιάς σου" και θα το αλλάξω,γράφοντας για"τα κορίτσια της ηλικίας σου"...δεν θα διαφωνήσω ότι σε αυτές τις ηλικίες η εικόνα έχει τον πρώτο λόγο...όχι μόνο όμως...η αυτοπεποίθηση,η τσαχπινιά,η εξωστρέφεια είναι επίσης πολύ ψηλά στην λίστα με τα προσόντα...μεγαλώνοντας οι περισσότεροι(θέλω να πιστεύω)άνθρωποι,εκτιμούν γενικότερα το σύνολο ενός ανθρώπου...Για την ώρα,συνέχισε το γυμναστήριο,αλλά σαν χόμπυ και σαν μια καλή συνήθεια και όχι σαν μέσο καταπίεσης(πρέπει να έχω τέλειο σώμα κλπ.)...Εκτίμησε τα όμορφα χαρακτηριστικά σου...τα πράσινα μάτια με έντονο φρύδι και βλεφαρίδες είναι υπέροχα,αρκεί και το βλέμμα να έχει κάτι να πει...και έρχομαι στο τελευταίο που θέλω να σου πω...φρόντισε την προσωπικότητά σου όσο,για να μην πω περισσότερο,από την εικόνα σου...υπάρχουν και κορίτσια που κοιτούν ένα όμορφο πρόσωπο,αλλά κολλάνε με μια καλή ψυχή...Θάρρος λοιπόν και δεν θέλω να ξαναδιαβάσω ότι είσαι άσχημος και θα μείνεις μόνος και άλλα τέτοια χαζά...μεγαλώνεις τώρα και πρέπει να σκέφτεσαι τα πράγματα με λίγη ωριμότητα...εντάξει; :)