Α γεια σου, η τελευταία κουβέντα είναι πολύ σημαντική. Δε σχολιάζω τυχαία, η συμβουλή μου είναι να πατήσεις πόδι. Ξεκίνα τα "δεν έχω, μου τέλειωσαν τα χρήματα, δεν έχω τη δυνατότητα κτλ" σε εκείνον, αλλά και στους γονείς του. 'Αρχισε τη μουρμούρα και θα το πιάσουν το υποννοούμενο, χωρίς να έχεις γίνει κακιά και χωρίς να μπορούν να σου προσάψουν κάτι. Πρέπει να βρεις τρόπο, αν τον αγαπάς, να τον βγάλεις από τη θέση του αρμέγματος-να μη νιώθει οτι μόνο αν είναι δούλος θα είναι αποδεκτός και αγαπητός. Δεν γίνεται να τους έχουμε όλους ευχαριστημένους.Κι εσύ ειδικά θα πρέπει να προσέξεις τον εαυτό σου, την υγεία σου κυρίως. Α ναι. Και αποταμίευση, οπωσδήποτε.