Γενικά πολλές φορές πάνω στα νεύρα μας και πάνω σε δύσκολες καταστάσεις, λέμε πράγματα που δε θέλουμε και δεν εννοούμε. Ο φίλος μου για παράδειγμα, όταν περνάει δύσκολες φάσεις, όπως αυτή που λες, απομακρύνεται, μπορεί να χαθεί 1-2 μέρες αλλά έτσι το περνάει και δε θέλει να ξεσπάει σε μένα οπότε με "αποφεύγει".ίσως από δω και πέρα μπορείς να κάνεις κάτι παρόμοιο. Εγω ας πούμε θέλω κοντά μου άτομα, δε μπορώ μόνη μου. Θεωρώ πως για όλους τους ανθρώπους δεν είναι το ίδιο. Ίσως και αυτός δε κατάλαβε το πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός για σένα. Κάποιοι δεν έχουν στενές σχέσεις με γιαγιαδες κλπ και λένε "οκ, εντάξει, ξεπέρασε το, δε θα κλαίμε 10 χρόνια". Οπότε ίσως περίμενε να είσαι πιο ψύχραιμη. Απ'ότι κατάλαβα όμως είστε μικροί, δεν έχετε περάσει δοκιμασίες και αυτή είναι μια σημαντική δοκιμασία. Από αυτη μαθαινεις και εσυ, μαθαινει και αυτός. Αν δε μπορεσε να το καταλαβει, τοτε ειναι αρκετα ανωριμος ακόμη. Αυτό βεβαια δε σημαινει ότι έχουμε το ακαταλόγιστο να μιλάμε στους ανθρώπους μας όπως θέλουμε. Βρίσκουμε τρόπο να το αντιμετωπίζουμε. Η γιαγια μου έλεγε ότι τα λόγια είναι σαν το νερό :"δε γυρίζουν πίσω". Θα μάθες σιγά σιγά και θα μάθει και αυτός. Ο,τι και να έγινε, μην ανησυχείς. Όλα περνάνε.