Επί της ουσίας λοιπόν γιατί η κουβέντα είναι μεγάλη:-σε καμία περίπτωση δε θεωρώ οτι μια 16χρονη είναι σε θέση ή θα έπρεπε να συνάψει σχέση με μεγαλύτερο άντρα. Γενικότερα το βλέπω οτι θα έχει άσχημη κατάληξη για την ψυχοσύνθεσή της, αλλά και για την πρόοδο της μόρφωσής της. (Δε νομίζω οτι θα την κάθιζε κάτω να λύνουν ασκήσεις ξερωγώ, ένα και μόνο πράγμα θα αφορούσε η όλη κατάσταση).-μπορεί να μη θέλουν όλοι οι άνθρωποι των ηλικιών που αναφέρω γάμο-οικογένεια, απλά εγώ παρατηρώ το αντίθετο όσο περνάν τα χρόνια, δηλαδή άπειρη διάθεση για σαχλαμάρισμα εκ μέρους των αντρών και βιολογικός χρονο-πανικός εκ μέρους των γυναικών. Φυσικά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί με τα κουσούρια του άλλου, γιατί υπερεκτιμά αυτά που προσφέρει ο ίδιος.-μιλώντας πάντα προσωπικά και υποστηρίζοντας τις δικές μου προτιμήσεις, θα έλεγα οτι το καλύτερο (για μένα ξαναλέω) είναι ο σύντροφός μου να είναι συνοδοιπόρος, συνεργάτης, φίλος κι εραστής μου. Δε θέλω να είναι ο μέντοράς μου, δε θέλω να είμαι η δασκάλα του. Δεν ψάχνω μπαμπά να με χαϊδέψει πια, αυτό το κεφάλαιο έκλεισε-δεν έγινε όταν ήταν ο καιρός του, δε θα γίνει ποτέ, απλά πράγματα. 'Ο,τι είναι καινούριο και με ενθουσιάζει, έτσι θέλω να το βιώσει κι ο άλλος δίπλα μου. Να μπορούμε να συζητήσουμε για τα παλιά και "τα παλιά" αυτά να αφορούν την ίδια χρονική περίοδο και για τους δυο.Αυτά λίγο-πολύ Καραβάν' μου, φυσικά ο καθένας επιχειρηματολογεί και υποστηρίζει την άποψή του με εμπειρίες, βιώματα και προτιμήσεις.