Λεμόνι μου ίσως εκεί έγκειται η προσωπική προβληματική μου στο παρόν νήμα. Ότι η βιωματική αντίληψη μας εμποδίζει να δούμε ενδεχομένως τις ανάγκες του άλλου! Αυτό που είναι ιδανικό για σένα (ή για μένα) ίσως δεν είναι για τον δίπλα. Πολύς κόσμος έχει ανάγκη από μέντορες και δεν έχουν όλοι daddy issues. Είναι υπεραπλούστευση να το λέμε ακόμα κι όταν το υπαινίσσεται το ίδιο το άτομο που το λέει. Αυτό λέω. Η ψυχολογία δεν είναι εύκολη επιστήμη επειδή ακριβώς μια πλειάδα παραγόντων επιδρά στο άτομο και τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Συμφωνώ ότι μια 16χρονη μάλλον θα μπλέξει σε καταστάσεις που δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει εύκολα ακόμα συνάπτοντας σχέση με κάποιον αρκετά μεγαλύτερο αλλά ούτε κι αυτό είναι απόλυτο. Δεν έχουν όλοι οι μεγαλύτεροι πιπινοβλέψεις για άπειρα ξεσκί... (τι ξεσκί... να κάνει μια 16χρονη άλλωστε που ακόμα το σώμα της ανακαλύπτει). Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι έβαλαν "σε δρόμο" μικρότερες που ούτε μυαλό για σπουδές είχαν κι ούτε οικογενειακό περιβάλλον να τις ενθαρρύνει. Γενικώς κανόνες δεν υπάρχουν. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική και το ότι επιδράμουμε με αποτρεπτικές δηλώσεις στα σχόλια αντανακλά περισσότερα για μας τους σχολιαστές παρά για τους εξομολογούμενους πιστεύω. Πάντως για να το επαναφέρω στο συγκεκριμένο και να χαριτολογήσω ολίγον τι. Η συγκεκριμένη εξομολογούμενη πρέπει να έχει ελαφρώς καραφλιάσει με την πορεία της συζήτησής μας επειδή υποψιάζομαι ότι την ενδιαφέρουν μεγαλύτεροι απλώς επειδή την αηδιάζει ο μέσος 16χρονος. Ο οποίος ακόμα κολλάει τις μύξες του κάτω από το θρανίο και είναι γεμάτος σπυράκια και πυτυρίδα λόγω εφηβείας και δεν ξέρει να βάλει δυό κουβέντες στη σειρά. Κουράγιο εξομολογούμενη. Θα μεγαλώσουν πού θα πάει! Κι ίσως εκπλαγείς ευχάριστα.