Δεν ξέρω αν θα με πιστέψεις, αλλά ξέρω ακριβώς τι εννοείς! Κι επειδή το έκανα πάρα πολύ και τώρα ίσως λιγότερο, θα σου πω τι βοήθησε εμένα.Το να λέω ένα παράπονο/να διαμαρτύρομαι και κατευθείαν να γελάω ή να το περνάω ως ναζιάρικη πλάκα ήταν η ανικανότητά μου να εκφραστώ και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου γιατί έτσι με μεγάλωσαν. Θέλει πολύ χρόνο και πολλή τόλμη να το συνειδητοποιήσεις και να μάθεις να μιλάς σοβαρά όταν κάτι σε επηρεάζει σοβαρά. Ευτυχώς με την πολλή προπόνηση γίνεται συνήθεια. Οπότε πάρε μια ανάσα και πολύ αυστηρά και με αυτοπεποίθηση αναγνώρισε ότι σου αξίζει να μην κάνουν οι άλλοι πράγματα που σε ενοχλούν τόσο πολύ. Ναι, σου αξίζει και ναι, θα το πεις. ΛΑΙΚ Ε ΜΠΟΣ.Έτσι και θα είσαι πιο ήρεμος άνθρωπος ψυχικά και δεν θα μπερδεύεις τον συνομιλητή, δίνοντάς του το δικαίωμα να μην αντιμετωπίσει τα δικά του θέματα.
