Ίσως και να χεις δίκιο, μάλλον βαριέμαι. Αλλά όχι με την έννοια που λες. Οι συναναστροφές όταν ήξερα οτι ΠΡΕΠΕΙ να δημιουργήσω δεσμό φιλικό ήταν πέρα για πέρα αγχωτικες. Ίσως γιατί καταλαβαίνω κάποια κομβικα σημεία της ζωής που ξέρω οτι αν δεν δράσω, η φιλία δεν θα αναπτυχθεί ποτέ και εγώ θα παραμείνω μόνη μου. Όταν παρά το παρα πολύ άγχος, καταφέρνω να διατηρήσω μια συναναστροφή και να την ανεβάσω λεβελ, ηρεμώ και ξέρω πως δεν πρέπει να ξαναπεράσω τη φάση του άγχους γνωριμίας. Οπότε δεν θεωρώ οτι είναι θέμα βαρεμάρας. Απλά είναι ένα πρόβλημα ανεξήγητο που με κυριεύει...