Κατ'εμέ, είναι θέμα οπτικής γωνίας.Συμφωνώ ότι κάθε άνθρωπος διαδραμματίζει πολλούς επιμέρους ρόλους στην καθημερινότητα του, αλλά ας ληφθεί υπόψιν και ότι οι ρόλοι αυτοί γίνονται διακριτοί σε διαφορετικό βαθμό σε διαφορετικά άτομα. Το παιδί βλέπει πρωτίστως το ρόλο του γονέα, ο συνεργάτης το ρόλο του εργαζόμενου, ο γονέας το ρόλο του παιδιού, ο σύντροφος λίγο απ'όλα, κ.ο.κ. Για μένα είναι λογικό το παιδί να αισθανθεί κάποια αρχική αμηχανία βλέποντας το γονέα σε άλλους ρόλους (εδώ ακούγοντας).Επομένως, ως προς το αρχικό ερώτημα, ο γονέας θα μπορούσε να σεβαστεί την οπτική γωνία του παιδιού, π.χ., διαλέγοντας ώρες που το παιδί να λείπει.