Τι μου θύμισες...Πιτσιρικάς, στην πρώτη μου δουλειά, τέλος '84, δεν είχαμε φωτοτυπικό της ανθρωπιάς στο γραφείο και πηγαίναμε σε ένα φωτοτυπάδικο δίπλα. Ως μικρότερος πήγαινα συχνά. Το μεγάλο αφεντικό που ήταν όλο φωνές και γκρίνια, περιέργως με συμπαθούσε. Για να μην αισθάνομαι ο μικρός του μαγαζιού, που είχε πει πως πηγαίνοντας για φωτοτυπίες θα μάθαινα πόση ώρα χρειάζεται για να γίνει η δουλειά και, όταν αργότερα θα έστελνα εγώ κάποιον να πάει, θα ήξερα τους απαιτούμενους χρόνους και θα μπορούσα να αξιολογήσω σωστά. Μεγάλη γάτα ο παππούς...Υπομονή και όλα θα πάρουν το δρόμο τους...