Αν με ενδιέφερε ένας άντρας με μια απλή δουλειά,με ένα απλό κινητό,χωρίς αυτοκίνητο και μου πρότεινε να βγούμε βόλτα,θα ήμουν πρόθυμη να πάω να τον πάρω με το δικό μου αυτοκίνητο και θα έπινα μέχρι και σπαστό καφέ σε παγκάκι στον λευκό πύργο...και δεν είμαι η μόνη-είμαι σίγουρη...Ίσως μιλάω εκ του ασφαλούς,γιατί πρόλαβα και καλές εποχές και χόρτασα κάποια πράγματα,οπότε τώρα κυνηγάω τα απλά,γιατί άλλωστε κι εγώ με αυτά επέλεξα να μείνω...Η αναζήτηση της ουσίας,είναι δρόμος με πολλές παρακάμψεις...δεν θέλω να πιστεύω ότι είμαστε όλοι καμμένα χαρτιά... :)