Οκ καταλαβαίνω οτι όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους, ο έρωτας έχει ημ/νία λήξης, η ερωτική επιθυμία ίσως να μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου κτλ κτλ.'Ομως εσύ λες πως ΜΟΛΙΣ στους 8 μήνες έχασες το ενδιαφέρον. Κι αντί να αναρωτηθείς πού πάτε, κοιτάς να τη "δέσεις" περισσότερο με σπίτι ίσως και παιδιά. Μάλιστα.Και σε τρία χρόνια από τώρα πχ θα την έχεις απατήσει 1364 φορές.Αυτό που λες οτι αγαπάς την ψυχή της, γιατί μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, δεν είναι και καμιά εγγύηση. Δε νομίζω οτι όλο αυτό σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, πιο πολύ για βόλεμα μου φαίνεται.'Οπως και να'χει, θεωρώ οτι το Α και το Ω είναι η ειλικρίνεια. Πρώτα με τον εαυτό μας κι έπειτα με τον άμεσα ενδιαφερόμενο.Δώσε της την επιλογή να ξέρει τι έχει δίπλα της και τι την περιμένει.
