Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση!Δεν ξερεις ποσο με ανακουφιζει να ξερω οτι τελικα δεν εχω εγω το προβλημα. Εχω βαρεθει ποσα χρονια τωρα να πιεζομαι να "βουλωσω" την μανα μου σε πραγματα που αντικειμενικα εχει αδικο αλλα το θρασσος της ειναι τετοιο με αποτελεσμα να υψωνει απλα τον τονο της φωνης της κι αλλο. Αναρωτιεμαι συχνα γιατι εγινε γονιος και ισως ακουστω υπερβολικη αλλα πιο πολυ νοιωθω οτι με αγαπαει το παιδι που βγαινω παρα εκεινη και ο πατερας μου ο οποιος ειναι ανεργος ποσα χρονια τωρα και αμα βρει δουλεια φευγει μετα απο λιγο γιατι παντα κατι δεν παει καλα! Αν φυγω εγω ομως απο μια καφετερια θα αρχισουν "ναι αλλα ολο αλλαζεις μαγαζια κτλ" λες και το σαρβις ειναι κατο αξιοπιστο..Εχω περασει σε Αει και ο πατερας μου ,μου ελεγε "αντε τραβα να βρεις δουλεια σε κανα σκλαβενιτη χωρις να σκεφτει τι τραβανε οι ανθρωποι στα σουπερ μαρκετ. Τελοσπαντων μου αρκει που δεν νοιωθω μονη στο οτι τα βλεπω περιεργα!