'Εχεις τα δίκια σου σε ό,τι αναφέρεις, διαβάζοντάς τα ένιωσα ακόμα κι εγώ την πίεση που σου μετέφερε. Εννοείται πως μετά απ'όλα αυτά δε θα'χεις διάθεση να της μιλήσεις κι αυτό είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Μέσα σου αντιστέκεσαι σ'αυτό που δεν σου αρέσει, που σε βλάπτει, οπότε την αποφεύγεις.Δε μου φαίνεται οτι σ'αγαπάει και σε εκτιμάει σαν άνθρωπο και σαν φίλη, παρά αγαπάει ας πούμε την παρέα σου, την παρουσία σου, αλλά το θέλει με τους δικούς της όρους, γιατί η ίδια νιώθει συνεχώς ανεπαρκής.Αυτά τα άτομα τα έχω εγώ στο κεφάλι μου ως τοξικά, επειδή σε επηρεάζουν άσχημα, σου δημιουργούν άγχος, σε κάνουν άθελά σου να σκαρφίζεσαι ψέματα και δικαιολογίες, δε χαίρονται ποτέ με τη χαρά σου, στις λύπες είναι δίπλα σου για να πάρουν την ευχαρίστηση να σου πουν "στα'λεγα εγώ" κτλ.Κάποια στιγμή βρίσκεσαι σε αδιέξοδο και κοντοστέκεσαι αλαφιασμένη μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσεις οτι δεν ευχαριστήθηκες τη συντροφιά, παρά έτρεχες να ικανοποιήσεις κάποιον για τον οποίο ποτέ δεν ήσουν αρκετή με το να είσαι ο εαυτός σου.Εύχομαι να λέω υπερβολές και να μημ ισχύουν στην περίπτωσή σου, αλλά αυτές τις σκέψεις έκανα.
