Μπορεί να χαρακτηριστώ σκληρή ή κυνική (όχι ότι με νοιάζει, πιθανόν και να είμαι) αλλά αυτά είναι ολίγον ουτοπίες και παραμυθάκια. Η ζωή είναι εντελώς διαφορετική. Μία ζωή δεν γίνεται να είναι έτσι διαρκώς. Και αυτή η πολυπόθητη μεγάλη (και φυσικά άπιαστη) ευτυχία, παίζει να έχει φέρει μεγάλη απογοήτευση ως στερεότυπο, διότι δεν υπάρχει ως κατάσταση, μόνο σαν μικρές δόσεις, ίσα για την γεύση. Τα υπόλοιπα, για μένα, είναι "να'χαμε να λέγαμε". Η ζωή δεν είναι σαν κινηματογραφική ταινία.