Θα σου πω κατι και βαλτο καλα στο μυαλο σου. Η ζωη ενιοτε ειναι πολυ σκληρη απεναντι μας. Απο τη μια στιγμη στην αλλη μπορει να μας τα γαμησει ολα αφηνοντας μας πχ χωρις καποιο ακρο μας, παραλυτους,τυφλους,με κολεοκτομη κοκ.. Το θεμα φιλη μου ειναι πρωτα απ ολα να το αποδεχτει αυτος που δυστυχως θα του τυχει και να μαθει να συνεχιζει την υπαρξη του με αυτο. Οτι και αν ειναι το αυτο... Θεωρω οτι αν το ξεπερασεις εσυ πρωτα και συνεχιζεις χωρις να αποκοπεις και χωρις αυτο να σε σταματαει να ζησεις τοτε δεν θα εχεις το παραμικρο προβλημα. Συνηθως το μεγαλυτερο προβλημα σε οποια αναλογη περιπτωση ειναι να αποδεχτει και να συμφιλιωθει καποιος με την οποια επικτητη κατασταση του και συνηθως οταν αυτο γινει η ζωη ξανακυλαει.. Λιγο μπορει διαφορετικα,αλλα ξανακυλαει.. Ο ερωτας η αγαπη και η αφοσιωση ειναι για ολους ρε συ δε θα το στερηθεις επειδη