Ενδιαφέρον το σχόλιό σου αλλά δεν ήθελα να σταθώ στο γιατί κρίνονται, αλλά στο πώς, πόσο και από ποιους. O καθένας μας μπορεί να κρίνει όποιον θέλει με γνώμονα οποιαδήποτε συνήθεια/δράση/χαρακτηριστικό/κ.ο.κ. του και να εξάγει μια ατομική κρίση για το συγκεκριμένο άτομο. Το γελοίο του πράγματος (αλλά και έξυπνο μιας και «πιάνει») είναι ότι με γνώμονα την σεξουαλική ζωή κάποιου κατ' αποκλειστικότητα κρίνεται η αξία του, η ηθική του, η καλοσύνη του και η ποιότητά του. Αυτό μάλιστα δεν συμβαίνει μόνο από άτομα που έρχονται σε άμεση επαφή αλλά από ένα γενικό κοινωνικό περιβάλλον ΧΩΡΙΣ κανένα άλλο δεδομένο. Ακόμη, ο σωστός, ο ηθικός άνθρωπος (γυναίκα) οφείλει να μην έχει προγαμιαίες ερωτικές σχέσεις(αν αυτό δεν είναι μορφή έντονου ελέγχου που ακόμη και τώρα σε κάποιες χώρες έχει τρομερή απήχηση τι είναι;) Όλο αυτό δεν έχει οδηγήσει ακόμη και σε κοινωνικές αποκλείσεις ατόμων χωρίς κανένα άλλο δεδομένο ή ακόμη και εξακρίβωση κάποιες φορές της αλήθειας; Όσο για τον ύπνο, κρίνεις την αξία κάποιου έχοντας σαν μόνο αυτό ως κριτήριο; Αν κοιμάται πολύ ή λίγο σε κάνει να πιστεύεις από αυτό και μόνο αν είναι καλό ή κακό άτομο ή ότι είναι άτομο που δεν αξίζει να το συναναστραφείς; Αν αξίζει εκτίμηση ή χλεύη; Ατυχές μάλλον είναι ότι με γνώμονα το σεξ κρίνουμε τον άλλον χωρίς καν να ελλοχεύει το ζήτημα να γίνει δικός μας ερωτικός παρτενέρ για να έχει και νόημα η πρεμούρα. Κι όχι μόνο κρίνονται, επικρίνονται αλλά και τους επιβάλλονται κυρώσεις αν ξεφύγουν από το «πρέπον». Υ.Γ. Μπορεί να κρίνεις φυσικά την αξία ενός παιδεραστή μιας και για να ικανοποιήσει αυτό που θέλει κακοποιεί ένα άλλο άτομο και μάλιστα στην πιο τρυφερή ηλικία. Όπως και κάθε ανθρώπου που κάνει κακές πράξεις εις βάρος άλλων θα κριθεί και θα επικριθεί απ' το κοινωνικό σύνολο. Ελπίζω τώρα να ήμουν πιο κατανοητή.