Διαβασα πολυ προσεκτικα το κειμενο σου και αποφασισα να σχολιασω με μια δικη μου ιστορια. 10 χρονια πριν,ημουν μαθητρια της πρωτης γυμνασιου. Επι εναν ολοκληρο χρονο περνουσα μαρτυρια ιδια με τα δικα σου. Μπουνιες,κλοτσιες,απειλες... Δισταζα να τα πω ολα αυτα στους γονεις μου,δεν ξερω γιατι. Και τελικα μια μερα,καποιος εσπασε στο ξυλο τον "μαγκα" που μου τα εκανε αυτα. Δεν ξερω ποιος,δεν εμαθα ποτε. Απο τοτε ομως ο αλλος σταματησε να μ ενοχλει. Απο τον τροπο που γραφεις συμπαιρενω πως εισαι καλο παιδι,γι'αυτο θα σε συμβουλευσω οπως και η κυρια στο πιο πανω σχολιο να μιλησεις αμεσως σε καποιον και να μην τα κρατας μεσα σου μετα απο οτι εγινε με τον ατυχο Βαγγελη στα Γιαννενα. Μιλα σε οποιον εσυ αισθανεσαι πιο ανετα. Σου ευχομαι ολα να πανε καλα και απο δω και μπρος να μπαινεις στο προαυλιο με το κεφαλι ψηλα και να μην φοβασαι κανεναν και τιποτα...!