marameno zoumpouli
Ζω στην Αγγλία τα τελευταία 5 χρόνια. Να ξέρεις ότι θέλει πολλά κότσια να αφήσεις όλη τη ζωή σου και να ξεκινήσεις από το 0.Πολλοί από τους οποίους έμειναν Ελλάδα μας βλέπουν εμάς και μας λένε τυχερούς πιστεύοντας ότι τα οικονομησαμε.Η Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με το πως ήταν πριν 20 χρόνια που είχες πολλές πιθανότητες να κάνεις λεφτά. Απλά τώρα ερχεσαι για να βρεις τη χαμένη σου αξιοπρέπεια. Μην ακούς παχυλούς μισθούς των 1500 ευρώ και ανω και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Σκέψου το κόστος ζωής. Τουλάχιστον στο Λονδίνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα 1000αρικο για να έχεις ένα δυάρι δικό σου.Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί μεταναστες όπως καταλαβαινεις δεν έχουν την οικονομική δυνατοτητα για κάτι τέτοιο και αναγκαζονται να συγκατοίκουν σε ένα σπιτι με άλλες διάφορες φυλές και να μοιράζονται τους κοινόχρηστου χώρους (μπάνιο, σαλόνι κτλ )Αν ζεις όμως επαρχία τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα και έχεις καλύτερη ποιότητα ζωής. Ένα άλλο θέμα που δυσκολεύει την καταστάση είναι φυσικά το πόσο διατεθειμένη είσαι να "ξεχασεις" την ελλημίκη νοοτροπία και να μπορέσεις να ενσωματωθείς σε μια άλλη διαφορετική κουλτούρα. Ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος γιατί η μοναξιά είναι αφόρητη αλλά μετά σιγά σιγά όλα γίνονται καλύτερα. Προσωπικά τώρα δεν είμαι ευτυχισμενη εδώ και αν μπορούσα να γυρίσω Ελλάδα θα έπαιρνα το πρώτο αεροπλάνο και θα έφευγα. Οι επαγγελματίες ευκαιρίες όμως είναι ελάχιστες αλλά από την άλλη δεν αντέχω αυτή την μοναξιά εφ όρου ζωής και κανένας να μην με καταλαβαινει.Νιώθω πολύ άσχημα ειδικά σε γιορτινές περιόδους που όλοι οι συγγενείς μαζεύονται σε μεγάλα τραπέζια και εγώ λείπω χάνοντας πολλές στιγμές και "επεισοδια"κυρίως από τη ζωή της οικογένειας μου.Σκέφτομαι ότι τα χρόνια περνανε και εγώ εδώ μόνη χωρίς να μπορώ να απολαύσω τίποτα. Αν είχα κάνει και λεφτά στην άκρη τουλάχιστον θα ήταν θετικό αλλά μπα ούτε αυτο.Όπως είναι φυσικό όταν ξεκινάς ένα σπιτικό χρειάζεσαι ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα, κουζίνα κτλ και αυτά απαιτούν αρκετά χρήματα χωριά και το ότι έχω αλλάξει 2 αυτοκίνητα (όχι από καπρίτσιο, αλλά από ανάγκη αφού χάλασε το άλλο και το 2ο είναι έτοιμο να μ αφήσει και αυτο).Βάλε και τα πάγια έξοδα ενός νοικοκυριού και ήρθε και έδεσε το γλυκο