Εγώ ακόμα κι όταν οδηγάω, με λίγη παραπάνω ένταση, φτιάχνομαι.Γενικότερα δεν είναι το οπτικό κομμάτι που παίζει ρόλο. Τουλάχιστον όχι από τους βασικούς. Παίζει το μυαλό. Τι κι αν δω το τούμπανο των ονείρων μου, ή το πιο πρόστυχο κοντοπουτανο να κουνιέται σαν βάρκα, αν δεν την φανταστώ σε πιο προσωπικές στιγμές δεν.Δεν ξέρω εάν σε βοηθάει στις στατιστικές σου, αλλά ακόμα και όταν κατουριέμαι και κρατιέμαι, μου σηκώνεται. Αυτό ίσως να είναι και θέμα μυών που δουλεύουν.Ξέρεις πόσοι ξυπνάνε το πρωί και έχουν τεντώματα μέχρι να πάνε τουαλέτα;!