Λυπάμαι ειλικρινά γι' αυτά που λες, έχεις δίκιο. Αυτά που λένε: «Έλα μωρέ, γονείς σου είναι και κάνανε το καλύτερο που μπορούσαν.» Δεν ισχύει πάντα. Αλλά κι αν ίσχυε, η ζημιά που κάνουν είναι κάτι που αν δεν το αντιμετωπίσεις πλήρως θα το δεις στις επόμενες σχέσεις σου.Η άρνηση, είναι ό,τι χειρότερο. Μπορείς να τους αγαπάς αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους συναναστρέφεσαι και να τους ανέχεσαι. Πλέον, έχεις και τα παιδιά σου σαν κίνητρα για να είσαι καλύτερα, για να είσαι καλύτερη. :)
