Σε ορισμένα θέματα η ελευθερία ενός ατόμου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του αλλου ατομου. Ναι, κι εγώ θα κατανοούσα τον παππού και τις ανάγκες του, θα δικαιολογούσα το θράσος και θα εκτιμούσα την ευθύτητα, αλλά αυτό που σου περιγράφει ως "αμήχανη ή αδιάφορη" στιγμή μπορεί να είναι πολλά παραπάνω για σένα που τώρα δεν είσαι σε θέση να προβλέψεις γιατί δεν σου έχει ξανασυμβεί.Άσε που μου φαίνεται λίγο πονηρό το "θέλω να χαϊδεύω στήθος, δε θέλω να πληρώσω, θέλω όμως να έχω την άδεια απο κάποια που αδιαφορεί για αυτο η αισθάνεται αμηχανία"Είναι κάτι παράλληλο με το -δώσε μου 1€ να πάρω ψωμί-εχω ψωμί, ορίστε, -α όχι εγω θέλω 1€ !!Φυσικά βέβαια να κάνεις ο,τι σε φωτίσει..αν υπάρχει σωστό , τότε είναι αυτό που σου λέει το ένστικτο σου.