Οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και το κατά πόσο φλερτάρουν οι άντρες, το πόσο δεκτικές είναι οι γυναίκες και όλα τα συναφή είναι ένα ζήτημα πολύ μεγάλο. Πραγματικά μεγάλο.Όσο κι αν το αναλύουμε απαντήσεις δε θα βρούμε γιατί εξαρτάται από πάρα πολλές συνισταμένες.Στην χώρα που ζούμε το να πιάνει ένας άντρας μόνος κουβέντα σε μια γυναίκα θεωρείται κάτι δαιμονοποιημένο γιατί ταυτίζεται με έναν άντρα απελπισμένο,που πιθανότατα ψάχνει ένα one-night-stand να εντονωθεί.Κάποιος που γνωρίζει αυτόν που τον ενδιαφέρει ως μέλος μιας παρέας και τον προσεγγίζει αρχικά μέσα από συζήτηση όπου συμμετέχουν περισσότεροι άνθρωποι,μπορεί πολύ πιο εύκολα να τον...απομονώσει αργότερα.Κάποιος που μάχεται μόνος του είναι φτερό στον άνεμο.Γι΄αυτό εν μέρει καταλαβαίνω τους άντρες.Δυστυχώς,όμως,πάρα πολλοί(επειδή έχω και μια Α πείρα)απλά...δεν το΄χουν.Λειτουργούν όπως οι ελεύθεροι σκοπευτές:πετάνε μια χιλιοειπωμένη-ενίοτε γλοιώδη ατάκα και γελοία- και αν φάνε τη χυλόπιτα πάνε κατευθείαν στην επόμενη.Όταν,όμως,σου κεντρίσει το ενδιαφέρον ένας άνθρωπος εστιάζεις επάνω του και προσπαθείς να κοιτάξεις τόσο το ''περιτύλιγμα'' αλλά και πέρα από αυτό για να μαντέψεις πως μπορείς να τον προσεγγίσεις με επιτυχία.Ναι,ακούγεται πολύ δύσκολο και προφανώς είναι.Πάντως εκτιμώ τους άντρες που έχουν τη διάθεση και το τακτ να προσεγγίσουν ευγενικά μια γυναίκα και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλές εκεί έξω.Και επειδή είμαι καιρό μόνη θα πω κάτι χιλιοειπωμένο:όλοι όσοι κάνουμε παράπονα για τη μοναξιά είτε δεν προσπαθούμε πολύ είτε κάτι κάνουμε λάθος.