Kόμπρα άκουσέ με επειδή παιδιά δεν έχεις (ακόμα; εσύ θα το αποφασίσεις!). Δεν χτυπάει κάποιο βιολογικό ρολόϊ στις περισσότερες γυναίκες. Χτυπάει κοινωνική πίεση από το περιβάλλον και ζήλεια "στόχων ζωής" σε σύγκριση με φίλες/συναδέλφους/συγγενείς. Ώστε κάποια στιγμή κάθε γυναίκα αρχίζει κι αμφιβάλλει και λέει την γνωστή ατάκα "κι εγώ πότε θα γίνω μάνα;" (Δήμητρα Παπαδοπούλου ήσουν πολύ μπροστά!!)Πέφτει μια τεράστια παραπληροφόρηση ότι θα αλλάξει όλη σου η ζωή. Θα πάρει νόημα. Θα ολοκληρωθείς. Κλπ.κλπ.κλπ. Όπου τα ακούς αυτά να φοβάσαι. Να φοβάσαι πολύ. Κάτι θέλουν να πετύχουν αυτοί που στα λένε.Η πραγματικότητα είναι ότι η ζωή σου θα αλλάξει όλη. Προς το πολύ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ! (εφόσον δεν έχεις νταντάδες να τα κάνουν όλα και έτοιμες λύσεις για κάθε πρόβλημα κι εφόσον το παιδί σου δεν είναι στρατιωτάκι αμίλητο ακούνητο...που τα περισσότερα ΔΕΝ είναι) Θα σε κρίνουν όλοι άδικα χωρίς καμμία ενσυναίσθηση για το τι περνάς και το πώς δυσκολεύεσαι να κάνεις το σωστό (και πόση ενδοσκόπηση κάνεις για το τι είναι τελικά σωστό) και θα σου κουνούν το δάχτυλο λέγοντας "το παιδί σου και το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις" (κι εκεί θα θες να τους λυντσάρεις και να τους πεις "μωρή καρμπόν είναι τα παιδιά και βγαίνουν όλα ίδια στην ίδια οικογένεια;")Και το επιστέγασμα: η ζωή σου θα αλλάξει προς το χειρότερο με ορίζοντα αμετάκλητο. Άπαξ και γίνεις γονιός επιστροφή δεν υπάρχει! Το παιδί δεν είναι αμάξι να το πουλήσεις. Ούτε καν σύντροφος να τον χωρίσεις. Θα είναι ένας δεσμός που θα κουβαλάς εφ'όρου ζωής. Μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου θα έχεις άγχος. Αμφισβητώ ακόμα και το ότι μανούλες λένε πόσο πολύ ευτυχισμένες είναι που έγιναν μανούλες. Έχω δει με τα μάτια μου να κλαίνε όταν είναι μόνες με την απόφαση που πήραν. Το να τα κάνουν τα παιδιά με έναν άντρα που τον βλέπουν ως γονιμοποιητικό σπέρμα (ή ως κατάληξη μιας επένδυσης αρκετών χρόνων) είναι το έτι χειρότερο επειδή τότε στο παιδί "εκδικούνται" όλα όσα δεν έζησαν με τον άντρα αυτόν! (κλασσική ελληνική οικογένεια δηλαδή) Δεν υπάρχει χειρότερη καταδίκη για το παιδί: να είναι το δεκανίκι μιας ανικανοποίητης μάνας...Μην παρεξηγηθώ: προσωπικά τα παιδιά μου τα υπεραγαπώ. Δεν θα τα άλλαζα με τίποτα. Είναι υπέροχα. Και έγιναν με έναν άντρα που θα ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ να μείνω μαζί του (αν δεν ήθελε) παρά να κάνω παιδιά. Αλλά αν γύρναγα πίσω στην προ-γονιού εποχή γονιός ξανά δεν θα ξαναγινόμουν νομίω. Περίπλοκες καταστάσεις σε μια ήδη περίπλοκη πραγματικότητα. Κανένας δεν σε προετοιμάζει γι'αυτές τις αλήθειες. Μόνο το παραμύθι σου πουλάνε. Γιατί η μητρότητα "πουλάει" πλήθος πράγματα.Take it from me. Ι've seen it all.
