Μήπως απλά τα πρότυπα που έχεις για τις σχέσεις κινούνται στο πλαίσιο "απόρριψη-κυνηγητό"? Συνήθως ασυνείδητα λειτουργούμε με τα πρότυπα που έχουμε μάθει από την οικογένειά μας, όσο λανθασμένα κι αν είναι, όσο κι αν συνειδητά τα απορρίπτουμε. Πόσο λογικό είναι από τη στιγμή που γνωρίζω κάποιον που ενδιαφέρεται, να γυρνάω και να παρακαλάω ένα πρώην που δεν με καλύπτει συναισθηματικά, με μειώνει η συμπεριφορά του, με πληγώνει και χάνω την αξιοπρέπειά μου για χάρη του? Παράλογο? Εν ονόματι ποιου συναισθήματος δικαιολογούνται όλες αυτές οι συμπεριφορές?