Εφόσον με τον πατέρα σου, όπως λες, μιλάτε για τα πάντα, δοκίμασε να του το πεις ευθέως. Αν πάλι, δεν σε κατανοήσει, τότε εσύ προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθείς. Δηλαδή προσπάθησε να κάνεις κάποιο χόμπι (π.χ. ζωγραφική) εκτός σχολείου, ή με κάτι άλλο που θα σου χρησιμεύσει μετέπειτα εργασιακά και κοινωνικά (π.χ. μελέτα μια επιστήμη, ασχολήσου με ραπτική). Και φυσικά αν μπορείς (κυρίως στα 18) να ξεκινήσεις να ψάχνεις για εργασία.Στην κρίση σου είναι βέβαια πως θα το αντιμετωπίσεις.