Σου αρέσει κάποια/ος, συνειδητά ή υποσυνείδητα θέλεις την αποκλειστικότητα, όλα καλά ως εδώ. Θέλεις και την εξιδανίκευση, νοστιμίζει τη σχέση.Από κει και πέρα, στην εποχή και τον τόπο που ζούμε, οι σχέσεις (συσχετίσεις μάλλον) είναι εύκολες, δεν περιμένεις ότι η/ο άλλη/ος θα είναι ανέγγιχτη/ος.Στα δια ταύτα: Η τύπισσα είναι όντως ειλικρινής μαζί σου, θα μπορούσε να σε παραμυθιάσει. Αυτό είναι στα συν της, για να στηθεί κάτι αξιόπιστο. Εφόσον σ' ενοχλεί τόσο, γιατί δεν το σκέφτεσαι σαν όλο αυτό που είχε να ήταν μιας μορφής σχέση πριν από σένα (άλλωστε κι η αμιγώς σαρκική σχέση για ξεκαύλωμα είναι μιας μορφής σχέσης-συσχέτισης τελικά). Αν ήταν με κάποιον δεν θα σ' ενοχλούσε τόσο φαντάζομαι, πιο πολύ δείχνει να σε πειράζει ότι συσχετιζόταν με κάποιον απλώς και μόνο για κάλυψη σαρκικών αναγκών.Σε καταλαβαίνω, είναι ξενέρωμα, θολώνει το όμορφο παραμύθι που θέλουμε ρε γαμώτο, ψυχές είμαστε. Αν όμως γουστάρετε ο ένας τον άλλον, δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό τελικά· ήταν μια συσχέτιση ακόμα.Και στην τελική ίσως να έχεις υπάρξει κι εσύ ή κάποιος οικείος σου, φίλος σου, κολλητός σου, ο αντίστοιχος «φίλος» (with benefits). Εκείνον γιατί δεν τον «λιθοβόλησες»;