Πολύ σωστό το κείμενό σου αλλά θα ήθελα να αποτυπώσω με τη σειρά μου μία σκέψη. Η ανεργία είναι πλέον καθημερινό πρόβλημα που όσο πηγαίνει αυξάνεται ραγδαία και προσθέτει συνέχεια καινούργια μέλη. Φαντάζομαι πως αισθάνονται κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν βγάλει κάποια σχολή εκτός από τη βασική εκπαίδευση ( λύκειο ) και δεν έχουν κάποιο ατού στα χέρια τους όπως έχεις εσύ με τις σπουδές και τα πτυχία σου. Επίσης σίγουρα δεν θα έχουν κάποιο μέσον να βρουν δουλειά και έχουν φτωχό βιογραφικό. Αν εσύ δεν μπορείς με τόσα προσόντα να εργαστείς, φαντάζομαι πόσο άσχημα και μειονεκτικά μπορεί να αισθάνονται μέσα τους εκείνοι. Θα μου πει κανείς πως μπορούν να σπουδάσουν και τώρα και πως ποτέ δεν είναι αργά. Αλλά ερωτώ, πώς να σπουδάσουν έστω σε κάποιο δημόσιο ΙΕΚ αν δεν έχουν πόρους και στηρίζονται ακόμη στους γονείς τους που τα βγάζουν δύσκολα πέρα; Εσύ τουλάχιστον αγαπητή σου δόθηκε η ευκαιρία και τα κατάφερες και μπορείς να ξανοιχτείς και έξω αν μπορείς, μπορείς να βρεις κάποιο τρόπο γιατί πολύ απλά έχεις γνώση αντικειμένου και έχεις την αυτοπεποίθηση. Εκείνοι, που τα χρόνια περνούν και μένουν στα ίδια; Άρα τα πάντα σε αυτή τη χώρα γίνονται με γνωστούς είτε με πτυχία είτε χωρίς πτυχία. Η ουσία είναι πως όταν ο άνθρωπος δεν εργάζεται, νιώθει δυστυχώς να χάνει τη παραγωγικότητα και τη χρησιμότητά του.