Είναι πολύ απλό- χωρίς να παύει να 'ναι αποκαρδιωτικό- ο φίλος σου δεν θέλει να χάσει τη βολή του και τον συμφέρει αυτή η θεώρηση. Συνήθως, την αλήθεια του ζητήματος προσπαθούν να την ανακαλύψουν τα φιλότιμα μέλη της σχέσης γιατί αφενός εντέλει αυτά τα ταλαιπωρούνται , αφετέρου προκειμένου να είναι εντάξει πρακτικά και συνειδησιακά σπανίως θ' αποφύγουν την αυτοαξιολόγηση. Υ.Γ1. Βέβαια, αφήνεις αδιευκρίνιστο το ποιος ήταν ο ηθικός αυτουργός για τους τσακωμούς. Σίγουρα θέλει την συμμετοχή και των δύο ένας τσακωμός, αλλά αρκεί μόνο ο ένας να κάνει βλακείες. Αν αυτός ήταν, τότε αναρωτήσου γιατί ήσουν τόσο δοτική σε μια σχέση που προφανώς δοκίμαζε όρια κι αντοχές. Παρτάλι να μην είσαι, αλλά ούτε και μαμά του άλλου. Υ.Γ. 2 Εύχομαι το καλύτερο για σένα. :)
