Δεν μετανιώνω για το πώς του φέρθηκα, αν και πολλές φορές ήθελα τόσο πολύ να τον βρίσω και κρατήθηκα δεν πιστεύω πως θα έβγαινε κάτι με το να ανταποδώσω τις συμπεριφορές του. Απλά μου τη σπάει που έχαψα το "είμαι καλός γλυκός και ευαίσθητος και τόσο μα τόσο αδικημένος" και δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη ειρωνεία είναι να θεωρεί όλα αυτά για τον εαυτό του ενώ φέρεται και εκφράζεται με αυτό τον τρόπο.