Φταίει η γυναίκα που άφησε τον εαυτό της.Φταίει η μικρούλα που είναι "καρότο και μαστίγιο".Φταίει το κροσφιτάκι που σας έχει κάνει ντούκι κι ακαταμάχητο, πανάθεμά σας.Φταίει η αντρίλα που πώς να το κάνουμε, τα σερνικά σερνικά είναι και θα υποκύψουν.Φταίει η αγάπη που σας πλάνεψε.Φταίει η άτιμη η κενωνία που σας φόρτωσε του ντουνιά τα βάσανα.Φταίει κι η έκλειψη του καλοκαιριού.Φταίει κι η επερχόμενη πανσέληνος... όποτε είναι, προσωπικά δεν ξέρω.Ένας δεν φταίει κυρίες μου και κύριοι!" Ο άντρας αυτός, ο εξομολογούμενος, καλέ. Αθώος και βαριόμοιρος, προδομένος από τη μεγάλη του καρδιά που αγάπησε και το "καρότο", αλλά εξακολουθεί να αγαπάει και τη φουκαριάρα τη γυναικούλα του.Εύγε, νέε μου!