Λοιπόν παιδιά επειδή τελευταία έχω κάνει κι εγώ τη συζήτηση με τον δικό μου ο οποίος δεν είναι Ελληνας και ισχυρίζεται πως ευθύνεται ο τρόπος που μεγάλωσα γι αυτό είμαι "συντηρητική" εχω να πω το εξής: Ισως έχει δίκιο, αλλά μπορούμε πράγματι να αποβάλουμε τον τρόπο που μεγαλώσαμε? Αξίζει μια τέτοια προσπάθεια? Προσέξτε με, δεν εκθειάζω την πατριαρχική Ελληνική κοινωνία. Η ίδια θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά προοδευτικό, όμως πραγματικά όταν είμαι στην αρχή του έρωτά μου για κάποιον δεν μπορώ να φανταστώ άλλους ανθρώπους στο μεταξύ μας σεξ. Πιστεύω πως δεν ισχύει το ίδιο για το όταν περάσουν κάποια χρόνια γι αυτό και καταλαβαίνω κάπως τους swingers. Οπως και να χει, θέλω να καταλήξω στο οτι, ο τρόπος που μεγαλώσαμε είναι αναπόφευκτο κομμάτι της προσωπικότητάς μας, μπορεί να είναι καλό ή κακό αλλά είναι αυτό που είναι. Γιατί να έχει δίκιο κάποιος που ζητά παραπάνω συμμετέχοντες στην ερωτική πράξη και εκείνος που δεν θέλει να είναι κατακριτέος? Σκοπός δεν είναι να είμαστε όλοι χαρούμενοι? Γιατί η ευτυχία του "προοδευτικού" μετρά παραπάνω από τον άλλο που δεν μεγάλωσε στη Σουηδία :P ? Προσωπικά η δική μου απάντηση στο φίλο μου για να λήξει και η κουβέντα είναι πως αυτό που εκεινος θέλει δεν μπορώ να του το δώσω γιατί δεν νιώθω έτσι, κι αν αυτό πιστεύει οτι θα του λείψει από τη ζωή του θα ήταν καλύτερα να χωρίσουμε γιατί το να υποχρεώσεις κάποιος να συμβιβαστεί είτε προς τη μια ειτε ως προς την άλλη κατεύθυνση κατ αρχήν δεν είναι βιώσιμο (ο άλλος κάποια στιγμή θα μπουχτίσει και θα φύγει) και από την άλλη είναι και ανήθικο για μένα. Δεν θέλω να το κάνω σε ανθρώπους που αγαπώ.Γι αυτό λοιπόν θεωρώ πως πρέπει να δρούμε με σεβασμό πρωτίστως προς τον εαυτό μας και μετά προς τον σύντροφό μας. Αν επιμείνει εν τέλει στο ομαδικό σεξ ο δικός μου δεν σέβεται εμένα. Αν εγώ σέβομαι τον εαυτό μου πρέπει να φύγω από την κατάσταση που με ενοχλεί. Αν εκείνος θεωρεί πως δεν τον σέβομαι μη δεχόμενη να ικανοποιήσω τη φαντασίωσή του, μπορεί να φύγει επίσης. So simple as that!