:'( Ετσι ειναι ακριβως...Ποναει πολυ η απωλεια...Και ποσο μαλλον οταν εισαι τοοοοσο νεος που δεν εχεις προλαβει να ζησεις τιποτα ακομη και να μοιραστεις και αλλες ΣΤΙΓΜΕΣ με τα αγαπημενα σου προσωπα....Ποσα μετανιωσα που αναβαλαμε οταν μπορουσαμε και τα αφηναμε για αλλη φορα...Και ομως...Με τα συγκεκριμενα προσωπα δεν θα υπαρξει αλλη φορα..Αυτο ειναι που με σκοτωνει...Προσευχομαι να ερχεται στα ονειρα μου να τον ξεποναω για λιγο..Ηρθε καποιες φορες και ενιωθα την αγκαλια του αλλα παντα με αφηνε πισω και ελεγε πρεπει να φυγω τωρα...Ξυπνουσα με ουρλιαχτα και λυγμους...Αλλα ακομη ενιωθα σαν να με κραταει στην αγκαλια του...Δυστυχως παιδια ο χρονος δεν γυριζει πισω...Ας προσπαθησουμε να ρουφαμε οσο περισσοτερο μπορουμε τις ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ με τους ανθρωπους μας...Μην αναλωνεστε σε ανουσια πραγματα...Ζηστε με Αγαπη στις ψυχες σας και μην κρατατε κακια σε κανεναν...Πηραν χρονια να σταθω στα ποδια μου ξανα,σηκωθηκα αλλα με πολλες πληγες μεσα στην ψυχη μου,παρολα αυτα δεν εχω παψει να χαμογελαω και ας λενε μερικοι πως για σενα ειναι η ζωη,τι αναγκη εχεις?Κανενας δεν ξερει τι εχει περασει ο αλλος και τι κρυβει μεσα του!Να εισαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΛΟΙ και αφηστε τον κοσμο να λεει οτι θελει..Θελω να αγκαλιασω τοσο και την εξομολογουμενη αλλα και εσενα που εγραψες παραπανω... :'( Να σας δωσω Δυναμη απο οση μου εχει απομεινει και Αγαπη απλοχερα!