Ο θάνατος είναι συνταρακτικός, γιατί είναι οριστικό και αμετάκλητο γεγονός,αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι λυτρωτικός.Είναι το κατώφλι για να περάσεις από μια κατάσταση σε μιαν άλλη. Είναι λύτρωση για εκείνον που βιώνει μια ασθένεια, αλλά και για τους γύρω του, που ανίκανοι παρακολουθούν την εξέλιξή της.Ο αδελφός μου έφυγε, αλλά οι άνθρωποι δεν είμαστε τίποτα άλλο πέρα από στιγμές. Υπάρχουν αμέτρητες στιγμές για να θυμάμαι από τον αδελφό μου. Σίγουρα θα ήθελα και άλλες, αλλά είμαι ευτυχισμένη για όσες που ζήσαμε. Αν και μπορεί να μην ήταν όλες χαρούμενες. Είμασταν όμως εμείς.Έπειτα, κάθε φορά, που μελαγχολώ, σκέφτομαι ότι ο αδελφός μου ήταν ενα χαρούμενο πρόσωπο με σπάνιο χιούμορ, που δεν θα το γούσταρε να με βλέπει έτσι. Εν τω μεταξύ μου δινει και μια απίστευτη δύναμη.Αν φοβάμαι να κάνω κάτι, τοτε σκέφτομαι:"τι θα μου έλεγε αν ήταν εδώ μετα απ' όσα πέρασε;"Και η απάντηση σίγουρα θα ήταν "μη φοβάσαι τίποτα. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή".Σ' ευχαριστώ πολύ για την αγκαλιά. Πολλές φορές είναι αναγκαία και ιδιαίτερα από ένα άτομο που έχει νιώσει μια ανάλογη απώλεια.Γιατί καθώς λένε το μέγεθος μιας τέτοιας απώλειας μπορεί να το καταλάβει μόνο κάποιος που την έχει βιώσει.Εύχομαι και σ'εσένα και στην εξομολογουμένη να έρχονται συχνά στα όνειρά σας, όπως επίσης δύναμη και χαμόγελα απο εδώ και πέρα.