Από αυτά που διαβάζω από εσένα ξέρω αυτά:Γνωρίζεις τα προβλήματά σου, αλλά αρνείσαι να τα αντιμετωπίσεις. Ο ψυχολόγος δε δινει λύσεις. Σε καθοδηγεί να λύσεις μονος/η τα προβλήματα. Κι αυτό που περιγράφεις λύνεται με μία μακριά πορεία αυτογνωσίας με ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟ τον ψυχολόγο. Δεν είναι γιατρός, είναι καθοδηγητής. Ο γιατρός είσαι εσύ. Αμ δεν προσπαθήσεις πολύ και για μακρό χρονικό διάστημα, θα παραμείνεις ως έχεις, να κλαίγεσαι για την έλλεψη κατανόησης των άλλων και τη ζητιανιά συμπάθειας, λύπησης, προσωρινής βοήθειας από αυτούς. Το ότι ξέρεις το πρόβλημα είναι ο μισός δρόμος. Αρνείσαι να κάνεις τον άλλο μισο, γιατί είναι δύσκολος και πρέπει να γίνει με τα πόδια. Σόρρυ, δεν έχει λεωφορείο, τρένο ή αεροπλάνο. Βάλε τα σπορτεξ και ξεκίνα.